شعرخودم٬

ازاین دنیابسی ماسیرگشتیم   

جوانی راندیده پیرگشتیم    

درآن دوران که خواستیم زندگی را   

درون غم بسی زنجیرگشتیم  

زبهرزندگی عمری دویدیم 

زدنیاجزغم وماتم ندیدیم 

میان صفحه های زندگانی 

به خط صفحه ی آخررسیدیم   

از:سیدمصطفی میربشری

شعرخودم

 

این چندبیت شعرونوشتم البته اگه بشه بهش گفت شعر  

اگه قابل دونستین نظربدین   

البته من شعراموداخل وبلاگ قرارنمیدم  فقط بعضیاشو

اماازاین یکی خیلی خوشم میاد 

درضمن فقط شعرایی رومن گفتم که زیرش اسم خودم درج شده بقیه شعرای وبلاگ مربوط میشه به بزرگان شعروادب

اگه خواستین این شعرو بااسم زیرش هرجایی درجش کنین باعثه خوشحالیمه

*چه غریبانه شده اشک ،روانه*

 منواین ظلمت واین بغض شبانه

*منواین گریه واین تاریکی شب*

منواین عشق ودلی سوخته ازتب  

*تب دل کندن از این عالم وآدم*

تب عشقه توواین زندگی وغم 

*منویک سازوهمین زمزمه ی درد* 

منواین بی کسی وخاموشی سرد 

*منویک سازونُت وکاغذی از شعر*

منواین تاریکی ویک شب بی مِهر 

* شبی ازغصه سراسر،شبی بادردبرابر* 

 شبی بافکر تودرسر،شبی ازفکرفراتر

*چه بگویم که کسی بازنیامد به سرایم * 

منوتکرار شب وبازهمان حال وهوایم 

*چه بگویم  که زمان نیستومن پر زصدایم* 

زکه پرسم؟که چرااین شده پاداش وسزایم 

                            *   از(مصطفی میربشری)*