خدا کسیه که هیچوقت،

خدا کسیه که هیچوقت، از قبل از ازل تا بعد از ابد، به خواب نمیره. ما چکار کنیم که به خواب نریم و نیروهای به خواب رفته مون بیدار شن؟

  اهل ِ معرفت خوابشون هم عین بیداریشونه. خیلی از جوابها رو در عالم ِ خواب  پیدا می کردن. اگه خواب به معنی بی خبری باشه، این خواب که دیگه خواب نیست. به نیایشهای فردوسی نگاه کنین:

بنام خداوند ِ جان و خرد

کز این برتر اندیشه برنگذرد

خداوند ِ نام و خداوند ِ جای

خداوند ِ روزی ده ِ رهنمای

 

ز نام و نشان و گمان برتر است

نگارنده ی برشده گوهر است  (برشده گوهر = عقل)

 

خرد گر سخن برگزیند همی

همانرا گزیند که بیند همی

 

خرد را و جان را همی سنجد او

در اندیشه ی سنجی، کِی گنجد او؟