تـــــوبــه مـــن خندیدی ونمیدانستی
مـــن به چه دلهره از باغـــچه همســـایه
ســــیب رادزدیدم!
باغبــــان ازپی مــــن تنددوید
ســــیب دندان زده را دست تودید
غضب آلــــود به من کردنـــگاه
ســـیب دندان زده ازدســت توافتادبه خــــاک
وتـــورفتــی وهنـــوزسالهــــاست
که درگـــوش من آرام٬آرام
خش خش گام توتکرارکنان میدهدآزارم
ومن اندیشه کــنان
غرق این پنــــدارنم
که چراباغچه کوچک مــاســـیب نداشت....
مـــن بــه توخنـــدیدم
چــون کــه میدانســـتم
توبه چه دلهره ایی ازباغچــه همــسایه
ســیب رادزدی
پـــدرم ازپـــی توتنددوید
ونمـــیدانستی باغــبان باغــچه همسایه
پـــدرپـــیرمـــن است.
مـــن به توخنـــدیدم
تاکـــه باخــنده به تــوپـــاسخ عشق تـــوراخالـــصانه بدهم
بـــغض چشـــمان تـــولیـــک
لرزه انداخت به دستان من و
ســــیب دندان زده ازدســت مــــن افتادبــه خـــاک
دل مـــن گفت :بــــرو
چون نمیـــخواست بـــه خاطرسپارد
گریــــه تلخ تـــورا...
ومـــن رفتم وهنوز سالهاست
که درذهـــن من آرام٬آرام
حیرت وبغــــض توتکرارکنان
میــــدهدآزارام
ومــــن اندیشه کنان غرق دراین پندارم
کـــه چه میشد
اگـــرباغچه خانـــه ی ما
ســـــیب نداشـــت!!!!!.....
سلام عالی بود من عاشق این شعرم