کاش در دهکده ی عشق فراوانی بود

کاش در دهکده ی عشق فراوانی بود

توی بازار صداقت کمی ارزانی بود

کاش اگر گاه کمی لطف بهم میکردیم

مختصر بود ولی ساده پنهانی بود

کاش به حرمت دلهای مسافر هر شب روی شفاف ترین خاطره مهمانی بود

کاش دریا کمی از درد خودش کم میکرد قرض میداد به ما هرچی پریشانی بود

کاش به تشنگی پونه که پاسخ دادیم

رنگ رفتار من و لحن تو انسانی بود

 مثل حافظ که پر از معجزه و الهام است

کاش رنگ شب ما هم کمی عرفانی بود

چقدر شعر نوشتیم برای باران

 غافل از آن دل دیوانه که بارانمی بود

کاش سهراب نمیرفت به این زودی ها دل پر از صحبت این شاعر کاشانی بود

کاش دلها پر از افسانه نیما میشد و به یادش همه شب ماه چراغانی بود

کاش دنیای دل ما شبی از این شبها غرق هر چیز که میخواهی و میدانی بود

دل اگر رفت شبی کاش دعایی بکنیم

راز این شعر همین مصرع پایانی بود